Brief 9 aan Vincent van Gogh

27 juni 2023

Op 15-06-2023 schreef ik -als artist in residency in Studio ZOOkeeper - mijn negende brief als antwoord op de 23 brieven die Vincent van Gogh schreef in 1883 in Drenthe.

Beste Vincent,

Vandaag ben ik begonnen met het schilderen van Willy de schoonmaker. Ik overviel hem met mijn vraag toen hij bij de buren ging poetsen. Maar na een eerste schrik heeft hij toegestemd. Als geportretteerde geef je iets uit handen en dat maakt kwetsbaar.
Jouw brieven zijn mijn kompas en helpen mijn intuïtie te finetunen. Ik herken me in jouw verlangen de ‘gewone mens’ te schilderen. Zoekende naar een essentie, zonder opsmuk, kijken naar wat (dichtbij) ís voorbij de oppervlakte. En jij zag andere dingen dan jouw tijdgenoten die idyllische beter verkopende landschappen maakten.
Ik had me voor mijn Drentse periode het 1 en ander voorgenomen om te gaan maken, maar in het proces van maken veranderen er dingen. De mensen die ik onderweg tegenkom zijn mede bepalend voor de werken die ik maak en de woorden die ik schrijf. Het met de hand schrijven van de brieven op 2,5 meter grote vellen kost veel tijd. De brieven worden beeld en gaan de hele ruimte vullen waarin ik werk. Verlangzamen en Drenthe horen bij elkaar. Ik heb ook een nieuw woord geleerd: ‘Drentenieren’. Mensen uit het westen, zoals de Drentenaren ze noemen, kunnen hier goedkoper een boerderij kopen na hun pensionering maar snappen het dorpse leven vaak niet. Ze blijven buitenstaanders.

Gisteren heb ik een bezoek gebracht aan het Drents Museum in Assen en gesproken met Annemiek Rens, curator moderne kunst. In september start daar voor het eerst een grootse tentoonstelling van jouw Drentse periode. Haar moeder is, net als jij, in Zundert geboren en Annemiek is daar niet ver vandaan opgegroeid. Zij vertelde over haar onderzoek naar jouw Drentse retraite van 3 maanden waarin je alleen, zonder invloed van buitenaf uitzoekt wat voor kunstenaar je wilt worden. En dat doordat je jouw broer probeert over te halen kunstenaar te worden, je duidelijk maakt wat voor jou belangrijk is in het kunstenaarschap. Dat schrijven, het in woorden gieten van jouw gedachten en verlangens, maakt dat ook jijzelf ze kan lezen. Misschien is het tevens een innerlijke dialoog, maar anders dan een dagboek omdat je helder moet verwoorden aan Theo wat je bedoelt.Eén van de favoriete schilderijen van Annemiek is ‘De onkruid verbrandende boer’. Het schilderij is een aantal jaar geleden aangekocht op een veiling in New York door het Drents museum en het van Goghmuseum in A’dam. Je moest eens weten wat een reis dat schilderij heeft gemaakt! (of eigenlijk moet ik zeggen zal gaan maken..) Van Nederland, naar Puerto Rico, New York, Japan..In de Tweede wereldoorlog hebben de Nazi’s het schilderij van de Joodse verzamelaar Goudstikker afgepakt en veel later na de oorlog is het weer aan de familie terug gegeven die het vervolgens hebben geveild. De beroemde dichter Herman Gorter (1864-1927) is ook eigenaar geweest van het schilderij.
Als jouw vader overlijdt gaat jouw moeder verhuizen, waar veel van jouw werken bewaard in kisten worden opgeslagen in Breda op een zolder waar ze lang blijven staan. Ze haalt ze niet meer op als ze verhuist naar Leiden. Een opkoper verkoopt jouw werken voor weinig op de markt en van daaruit maken een paar honderd van jouw werken vele omzwervingen. Terwijl Annemiek vertelt krijg ik zin om haar te schilderen. Het licht komt op een Vermeer-achtige manier door het raam en verlicht haar roomwitte huid. Ze heeft zelfs antieke oorbellen van haar oma met een parel in haar oren, en een mooi bol, klassiek voorhoofd.