Kunstnacht, Slager, film en schilderen

5 juli 2017

Tussen het schilderen door ben ik in voorbereiding met van alles dat komen gaat na de vakantieperiode.  Met Nova Zembla, het kunstenaarsinitiatief in Den Bosch waar ik mijn atelier heb, doen we mee met de kunstnacht die plaats zal vinden op 30 september. Het wordt een spannend project waarin we o.a. samenwerken met pand 18 (waar de Boulevard en andere podiumkunst gerelateerde organisaties zitten) en nog wat anderen om het voor elkaar te krijgen. Het is een technische uitdaging maar ook financieel met nul budget..

Nu we het er toch over hebben: we hebben een wit doek of zeil nodig van 6 meter lang en 2 meter breed, steigermateriaal te leen van ongeveer 2m bij 3 meter, houten balken en pvc regenpijpen. Ken jij als lezer van deze blog een sponsor die ons hieraan kan helpen, of bij jij zelf die sponsor? Laat me dat dan weten: info@moniquebroekman.nl of nzembla@hccnet.nl

Vandaag heb ik een bijeenkomst gehad bij museum Slager waar ik in 2018 van januari tot mei een solotentoonstelling zal hebben waarin ik ook de verbinding zal zoeken met andere plekken in Den Bosch. Ik ga de komende tijd verder met het concreter uitwerken van mijn plannen.
Voor 1 november moet ik mijn filmpje klaar hebben voor de VDHP-video biënnale in Amsterdam waar ik voor geselecteerd ben om aan mee te doen. http://vdhp.blogspot.nl/
Het is een project met meerdere kunstenaars en is te zien in de openbare ruimte in december.
Ik gebruik en bewerk daarvoor de films die gemaakt zijn tijdens mijn project ‘Picknick in het bos/het woud der verwachting’ in de W2Fabriek.

Ondertussen leg ik de laatste hand aan een portret in opdracht van twee kleine zusjes. Volgende week moet het klaar zijn. Het is schakelen van het brainstormen over grootse nieuwe plannen, werken achter de computer; photoshoppen en films monteren, en het schilderen waarin ik mijn hoofd probeer ‘uit’ te zetten. Het schilderen neemt momenteel de meeste tijd in beslag.
De portretopdracht wissel ik af met autonoom werk op kleine houten panelen. Sommige beelden zitten al een tijd in mijn hoofd voordat ik ze zie verschijnen in de verf. En dan kan dat soms heel snel gaan. Soms lijkt alles samen te komen; het idee (de frisheid daarvan), het schilderen, de handeling in tijd en het afstand nemen. En dat i.t.t. werken die lang wachten op hun volgende laag, soms omdat ze groter zijn, of complexer in de vorm of compositie. Dat is een ander proces van maken. Ik moet me dan afstemmen, finetunen, op datgene wat er al is, en wachten op het juiste moment.